Deel 12

De film begint zoals gewoonlijk met een zonsondergang. Op een bankje aan het strand op een dijk zitten twee geliefden. Beiden zijn naakt onder hun kleren en ondergoed. Beiden zijn kaal onder hun kapsels. Beiden dragen een naam. Beiden kijken in de richting van de zinkende zon.
'Kijk', zegt de een dommig, 'de zon zinkt.'
'Ja', zegt de ander 'net als aftiteling.'
'Is de dag een film?' vraagt de een twijfelachtig.
'Is de nacht een leeg bioscoopscherm?' vraagt de ander.
'Beleven de mensen de wereld buiten een film als een droom?' roept de een geschrokken.
'Beleven de mensen de wereld binnen een film als waarheid?' roept de ander.
'Zijn acteurs in films echtere mensen dan wij?' jammert de een tragisch.
'Zijn wij geen acteurs?' jammert de ander.
'Kan iemand onze wereld uitzetten, zoals wij een film?' huilt de een angstig.
*
Een kort zuigend geluid. Dan volledige duisternis. Hebben de Maya's gelijk gehad, of is dit gewoon een kortsluiting? Als pixels op een storend televisiescherm staat de menigte op van hun zetels.
'Heb ik hier mijn goeie geld aan uitgegeven?' roept iemand hees de ruimte in.
Verscheidene andere mensen beginnen dingen te roepen en met hun vuisten te zwaaien.
Ergens rechtsachter hoor ik een meisjesstem fluisteren: 'Dit heeft de regisseur volgens mij expres gedaan. Volgens mij hoort dit zo. Volgens mij is dit echt het eind van de film. Dat is heel erg kunstzinnig.'
'Ga jij die M&M's nog opeten? Ik heb weinig gegeten vandaag', hoor ik iemand terugfluisteren
Ik pak mijn jas en loop zwijgend naar buiten. De nacht is vroeg ingevallen vanavond. De avond is vroeg opgehouden vannacht. Daar hoor ik een kraakje onder mijn voet vandaag komen. Ik til hem op. Aan mijn zompige zool een platte slak. Nietig kijk ik met een ruk naar de hemel. Aan welke vochtige leren laars zal mijn gebroken slakkenhuis plakken? Ik trek mijn schoen uit en gooi hem in een vuilnisbak die terstond in brand vliegt. Ik loop snel verder, zonder de aandacht te trekken van de menigte die zich in lange rijen over de straten van deze boulevard uit de bioscoop begeeft, richting eigen huis en tuin. Allemaal zullen ze strakjes onder de warme dekens nog een keertje vloeken over de mislukte avond uit. Ik film ze met mijn ogen. In mijn slaap maak ik er wel een avant-garde productie van. En morgen ga ik ontbijten. Met een gezellig muziekje. En een boterham met jam. Een lekker kopje koffie. En dan maar douchen.